سرآغاز زندگی خود را با نام بهترین رحمان آغاز کردم و باز هم تنهایی من شروع شد.
و باز در راهرئ های غروب قدم می زنم این کوچه پس کوچه های قدیمی دلم که چند سالی است
که دیگر سراغی از آن نمی گیرم و غباری بر روی این راهروها گرفته که شاید سال ها طول بکشد تا پاک و تمیز شود.
و دیگر آن صدای آشنا نیست که مرا از این راه پر پیچ و خم نجات دهد و آغازی باشد بر پایان زندگی سرد من.
و من دوباره سفر خویش را شروع می کنم با پشتکار بیشتر سفری که ای کاش زودتر از آن آغاز می کردم.
می خواستم از این چند سالی که نتوانستم چیزی بنویسم بگویم ولی حیف که نمی شود چون در آن غم ها و شادی های بسیاری وجود دارد
که غم هایش بیشتر است و چه زود ما انسان ها این حرف ها(غم ها و شادی) ها را زیاد می بریم ولی کاش نمی شد این گونه.
این دیده شرح می کشد دل به کمند
خواهی به کسی دل ندهی دیده ببند
نباید بستن اندر چیز و کس دل
که دل برداشتن کاریست مشکل
درباره این سایت